Pim Graafmans (37), Managing Director bij YoungOnes

​

‘Als wij het niet doen, doen anderen het wel' 

​

YoungOnes is een online marktplaats voor freelancers in de koeriers-, retail-, horeca- en cateringbranche. De bedoeling is jongeren te helpen met hun eerste stap naar ondernemerschap, zo vertelt Pim Graafmans die het platform YoungOnes het opgezet binnen de organisatie van YoungCapital.

​

Interview Koos de Wilt voor het boek Bouw een succesvolle online marktplaats

 

Hoe heeft YoungCapital een plek gevonden op de overvolle markt van uitzendbureaus? Pim: ‘Het bedrijf is in 2001 van start gegaan met een vacaturesite voor studenten. StudentenWerk was het bedrijf van rasondernemers die zelf nog student waren: Rogier Thewessen, Hugo de Koning en Bram Bosveld. Waar StudentenWerk goed in was, was het online werven van jonge mensen, waarbij er ondertussen ook nog een paar andere websites werden overgenomen die online studenten wierven. Wat de mannen deden was de hele dag bedrijven bellen met het aanbod dat ze een database hadden met honderden studenten die graag wilden komen werken. Feitelijk was het toen een advertentieplatform, waar ook partijen als Randstad op ging adverteren. KPN was onze eerste grote klant die ons heeft uitgedaagd meer te doen dan alleen mensen leveren, maar ook payrolling. Dat was de ommekeer. We waren leverancier en werden partner. Toen kwamen er ook andere grote klanten bij als T-Mobile en Rabobank en werden we als organisatie volwassen. We hebben toen de draai gemaakt van ondernemerschap naar een management structuur. Daarvoor werd Ineke Kooistra aangetrokken, die werkte bij Adecco. Zij werd de CEO die ging sturen op EBITDA en het managementstuk ging oppakken. Zo konden de mannen weer kijken naar de groei.’

​

Was het online werven hetgeen dat het verschil maakte? Pim: ‘Bij de traditionele uitzendbureaus dachten ze dat je online geen gemotiveerde mensen zou binnenhalen. Onzin vonden en merkten de mannen van YoungCapital. Op een heel organische manier kwamen we bovenaan drijven bij zoekopdrachten, toen nog zonder Adwords en andere marketinginspanning. Wij konden altijd mensen aanleveren die jong waren en digitaal dachten. Normaal gesproken wordt er in de uitzendwereld primair gedacht vanuit de kandidaat voor wie het bureau iets zoekt, bij ons is het van aanvang af omgedraaid: wij zoeken voor bedrijven binnen onze populatie van studenten. Wij hadden altijd een goede match zeker toen internet snel groeide.‘

​

Hoe zorgde YoungCapital ervoor gelijk op de kaart te staan bij studenten? ‘Belangrijk waren de grote, impactvolle campagnes die we maakten met de boodschap: zorg dat je erbij hoort. Daarvoor haalden we alles uit de kast. Dat deden we met een goed bureau en hele goede regisseurs en muzikanten. Zo werden we ineens overal zichtbaar en zo konden nog sneller groeien aan de kant van de studenten.’ 

 

Pim Graafmans is inmiddels twaalf jaar in dienst maar voelt zich zeer prettig bij de ondernemende sfeer bij YoungCapital. ‘Ik werkte eerst bij een traditioneel uitzendbureau waar ik mijn draai niet vond en werd in 2006 de 45e medewerker bij StudentenWerk. Inmiddels zijn er nu zo’n 1200 mensen in dienst bij YoungCapital op zo’n veertig vestigingen. Toen ik erbij kwam was er nog maar één vestiging, in Eindhoven, en de oprichters vroegen mij toen om nieuwe vestigingen op te zetten. Belangrijk is dat je er niet alleen een online bent, maar dat je er ook lijfelijk bent, de bricks and clicks. Voor de inloop was online, daar hadden we niet echt vestiging voor nodig. We wilden dichter bij de klant zitten en ook een mogelijkheid hebben om de student te spreken. In alle grote steden openden we vestigingen, steeds met kleine teams, steeds gesplitst zoals Eckart Wintzen dat voorschreef in zijn boek Eckart’s Notes. Dat ging over de celfilosofie, een managementconcept waarbij je je bedrijf steeds opdeelt in vele kleine, volledig zelfstandige, eenheden, in cellen dus. Voor ons gold dat we werkten met maximaal vier mensen in team. Bij het openen van nieuwe vestigingen ging ik steeds mee om de vestigingen het DNA en de ondernemersmentaliteit mee te geven van YoungCapital. Ons motto is nog steeds learn fast, fail fast, improve fast. Hoe moeilijk het soms ook is, onze mantra is steeds: laat het los. Dat gaat soms fout, zeker als je werkt met jonkies van begin twintig, maar zo zeggen de oprichters: negatieve publiciteit is ook publiciteit. Tot aan recruiter toe mogen ze het zelf uitzoeken.‘

​

Pim maakte verschillende fases van de markt mee: ‘Toen ik erbij kwam in 2006 kwamen vacatures vanzelf binnen. We werkten toen nog met faxen en kregen daardoor heel veel aanvragen binnen. Overigens kregen we soms ook eindeloze zwarte faxvellen terug van partijen de niet gediend waren van ons aanbod en een manier hadden gevonden onze inktpatronen leeg te maken. We hoefden de ramen maar open te zetten en kwamen de vacatures vanzelf binnenvliegen. In 2008 draaide de markt om en zaten we met een overschot aan studenten en waren er nauwelijks vacatures. Toen zijn we meer sales gedreven geworden. De uitzendmarkt ging heel slecht, maar bij YoungCapital waren we wendbaar en konden we ons snel aanpassen aan de veranderde marktomstandigheden. We werden de outsider en veel klanten vonden ons wel leuk. We mochten veel testen bij nieuwe klanten, zeker omdat veel partijen wat goedkoper uit wilden zijn. Wij hoefden niet de searchen en konden dus goedkoper werken en ons dus geheel focussen op klanten. Ook ons proces was goedkoper, veel van onze communicatie van en naar onze studenten en klanten verliep immers online. Wij slaan dus heel veel stappen aan de voorkant over.’

​

Nieuwe ideeën over de toekomst van het werken namen de oprichters van YoungCapital over uit de VS. Pim: ‘Rogier zag drie jaar geleden in Amerika al dat er steeds meer freelance werk ontstond, zoals UpWork. Geïnspireerd op dit soort vraag & aanbod platforms ontstond het idee voor YoungOnes. Een digitale marktplaats dus waarbij opdrachten konden worden gegeven aan iemand in Azië waarbij het platform er als kassier tussen staat als betrouwbare en veilige partij. Dat moeten we ook gaan bouwen, zei Hugo. In die tijd ontploften de markt van webshops en hadden we klanten erbij gekregen als DHL, Post NL, Cool Blue, Hello Fresh, UPS, Picnic, Albert Heijn. Die zagen in dat de last mile het visitekaartje van hun bedrijf was en dat daar leuke toffe studenten bij passen. Voor deze markt zijn we in 2014 eHire gaan bouwen, een platform met allemaal features erop. Dat deden we met eigen IT-mensen en dat ging natuurlijk ten koste van de tijd die we YoungCapital konden besteden. En toen het af was, merkten we ook al snel dat het niet liep. Klanten begrepen het product niet, die zagen het als een goedkopere uitzendplatform. Wij merkten ook dat de discipline van het uitzenden niet in het platform te bouwen was. Maar dat moest het ook niet doen. De bedoeling was dat er meer in termen van ‘opdrachten’ en minder van ‘functies’ moest worden gehandeld. Arbeidskrachten wilden best wel de ene dag in de keuken staan, de volgende dag in het magazijn en weer een volgende dag spullen bezorgen. Maar in het uitzendmodel heb je te maken met verschillende opdrachtgevers met andere Cao’s en andere regelingen voor uurtarieven en toeslagen. Die wet- en regelgeving was niet in het platform te bouwen. Werk moet gewoon werk zijn, of het nu een tekst vertalen is of schrijven. Maar het werkte niet en hebben we eHire in de ijskast gezet.‘

​

Ondertussen groeide YoungCapital maar door waardoor Pim Graafmans de hele dag bezig was met naar alle vestigingen te rijden. Pim: ‘Er kwam steeds meer tekort aan mensen en daarom gingen we oplossingen bedenken van hoe we slimmer van onze mensen gebruik konden maken. Mensen in magazijn kunnen we namelijk ook goed gebruiken in call centers. Studenten in een blue collar omgeving kunnen ook werken in een white collar omgeving. Toen zijn we regio’s kleiner gaan maken met steeds met grotere omzet. In Tilburg hadden we vestiging blue en daarnaast hadden we kleinere opdrachten met white. Die werkten niet samen en die zetten we dus bij elkaar. Maar daarmee waren we er nog niet. Toen belde Hugo mij of ik zin had om YoungOnes op te zetten. Ik ben zelf geen techneut, maar vind het wel interessant en hou alles in de gaten. Ik weet wat er moet gebeuren en we hebben hier wel mensen die het daadwerkelijk kunnen maken. Wat we met YoungsOnes hebben gedaan, is het bestaande Flexbook platform overnemen en gewoon gaan draaien, ook met dingen nog niet helemaal af zijn. Gewoon live zetten en kijken wat er gebeurt. Flexbook was onze MVP en van daaruit zijn we gaan experimenteren. De eerste keren met veel handwerk, met mails waarbij we vraag en aanbod naar elkaar brachten waarbij we steeds keken wat werkten en wat niet. Van daaruit zijn we die mails beheersbaar gaan maken en gaan testen. En op basis van hoe het respondeerde, bouwden we het in het platform.’

​

Hoe kon het uitzendmodel worden aangevuld met een freelancermodel? Pim: ‘In 2016 kwam Temper op de markt waarmee je jongeren als freelancers aan de slag kunt laten gaan met een eigen BTW-nummer en een modelovereenkomst die is goedgekeurd door de Belastingdienst. Daardoor kun je mensen facturen laten maken. Met zo’n freelancercontract maakt het niet meer uit bij welke opdrachtgever je werkt, het gaat om wat de opdrachtgever biedt. Daar vragen wij een percentage van. Het YoungOnes concept vult het uitzenden aan. Voor een deel is de klant opdrachtgever en voor een deel is die werkgever. Bij de uitzendkrachtkrachten heeft de opdrachtgever te maken met arbeidsrechtelijke zaken als CAO, bij freelancers geldt alleen maar het bedrag. Dat is vaak meer ervaren werk met een hoger tarief. Freelancers zijn, anders dan de uitzendkrachten, vaak jongeren met een paar jaar ervaring. Bijvoorbeeld chauffeurs die de ene dag voor Hello Fresh rijden en de volgende dag voor Post NL.’

​

Het vraagt volgens Pim een andere mentaliteit van de studenten die bij YoungOnes ingeschreven staan: ‘Wij gaan met ze in gesprek over hoe ondernemend ze zijn en of ze bewust zijn van de risico’s. Je houdt meer over, maar je bent niet verzekerd voor ziekte, je krijgt niet doorbetaald en je moet BTW afdragen. Je hebt daarnaast voordelen bij de Belastingdienst. Als de studenten dat begrijpen en het past bij ze, dan helpen we ze om hun profiel op te stellen. Wij geloven in vrijheid en flexibiliteit voor de nieuwe generatie. Zelf bepalen voor wie je werkt, waar en wanneer jij wilt en voor een tarief waar jij blij van wordt. Als freelancer ontvangt de kandidaat via de app direct opdrachten van diverse opdrachtgevers, zonder tussenkomst van een recruiter. Met één druk op de knop pakt de freelancer deze opdracht en ontvangt via de app de bevestiging vanuit de opdrachtgever waarvoor hij of zij aan de slag gaat. Snel en simpel dus. Je bent als student dus je eigen baas, bepaalt zelf hoeveel je werkt en welke opdrachten je wel en niet wil doen. Wij regelen de facturatie voor je en geven je tips en tricks met betrekking tot de Belastingdienst, zodat jij bezig kunt zijn met de leuke aspecten van werken als freelancer.’

​

De vraag is of jongeren dat eigenlijk wel willen, al die onzekerheid? Pim: ’Wij hebben onder millenials onderzoek laten doen naar wat ze nu echt belangrijk vinden. Op nummer 1 stond vrijheid, jezelf kunnen ontwikkelen, veel afwisseling en veel verschillende opdrachtgevers. In tweede instantie gaat het over geld. Ze geven niks om pensioen, ze weten dat het belangrijk is, maar ze zijn nu nog aan het studeren. Vrije dagen hoeven ze ook niet. Op het platform is er flexibiliteit in het uurtarief. Dat is minimaal 12,50, maar kan meer worden in piekperiodes. Wij krijgen, onafhankelijk van het uurtarief, steeds 3,50 per uur, dus voor ons maakt het niet uit wat het tarief is. Een jongeren kan op zijn platform invullen dat ze alles beneden de 16 euro per uur niet eens willen zien. Wij faciliteren slechts en brengen vraag en aanbod bij elkaar.  Wat je nu ziet is dat jongeren vanuit Amsterdam op bezoek gaan bij vrienden in Groningen en ondertussen kijken of er ook nog wat werk te doen is in die andere stad. Heel flexibel dus. Voor ons was dat een eyeopener. Ik ben ervan overtuigd dat dit steeds meer de toekomst gaat worden. Het werk in je broekzak meenemen en overal aan de slag kunnen waar je maar bent. Onderzoek laat zien dat het freelancermodel met minimum tarieven tussen de twintig tot zeventig procent naar platforms gaat. Dat gaat ook steeds meer normaal worden bij de echte banen die de studenten krijgen na hun studie, zo verwacht ik.’

​

Hoe zien jullie je positie ten opzichte van de traditionele uitzendbedrijven? Pim: ‘Er wordt bij de grote partijen in de uitzendwereld angstvallig vastgehouden aan het uitzendmodel en ze zijn huiverig dat ze met andere modellen kannibaliseren op dat model. Wij zien het als communicerende vaten. Flex is flex. Daarom moet je aandurven om je eigen model te challegen. Dat doen we steeds, dat moet wel, anders gaan anderen dat doen. Iedereen weet dat dit gebeurt in de wereld en dat de platformeconomie hoe dan ook de uitzendmarkt gaat aanvallen. Je ziet nu dat je partijen kunt helpen als ze ’s middags aangeven dat ze ’s avonds aan de slag willen in de horeca. Met uitzenden is dat lastig, maar als freelancerklus is dat makkelijker. Je hoeft de gegadigden niet meer te bellen of mailen, het staat gelijk op het platform en mensen kunnen zelf reageren. Wij kunnen onze opdrachtgevers dan ook op twee manieren bedienen.’

​

Er zijn ook wel klachten over dat dit soort platformen die arbeidsrechtelijke verworvenheden van de afgelopen decennia van binnenuit opvreten… Pim: ‘Deliveroo heeft hun medewerkers op straat gezet en gezegd dat ze weer konden werken maar dan als freelancers. Ze moesten een jas kopen voor 160 euro en ze verdienen niet meer per uur, maar per bezorging. Daarnaast bouwen ze geen pensioen meer op en zijn niet verzekerd bij ziekte. Bij ons kiezen mensen er bewust voor en krijgen ze wel per uur betaald en je krijgt 12,50 per uur, veel meer dan in loondienst. Mensen die hiervoor kiezen nemen het risico en zien het werk als bijbaan en zorgen ervoor dat ze niet ziek worden. Ze nemen het risico dat als ze een paar dagen ziek zijn en rekenen erop dat ze het driedubbel goedmaken als ze weer beter zijn. Dat is een ander model dan wat partijen als Deliveroo hebben. Wij zijn met de Kamer van Koophandel gaan samenwerken die studenten graag willen benaderen als ondernemers. Via dit systeem worden jongeren klaargestoomd als ondernemer en durven nu veel makkelijker bij de Kamer van Koophandel binnen te wandelen voor andere vragen. Wij creëren de ondernemer van de toekomst en leren ze de skills aan om ondernemer te worden.’

​

Het YoungOnes model past, volgens Pim goed bij de nieuwe fase van de mannen die organisatie ooit zijn gestart. Pim: ‘Ze investeren alles in groei van de eigen organisatie waarbij ze nooit rekening hoeven te houden met externe investeerders. Toen de mannen een paar jaar geleden een reis hadden gemaakt naar Silicon Valley hadden ze gezien dat je niet moet verkopen om vervolgens in de goot te belanden. In California hadden ze gezien dat heel veel van de ondernemers die hun bedrijf hadden verkocht niet blij waren en alles er in no time doorheen joegen. Daarom kozen de mannen ervoor alles wat er verdiend werd terug te stoppen in het platform. Inmiddels hadden de mannen ook gezinnetjes gekregen waarbij ze ook steeds meer oog kregen voor zoiets als ‘betekenis’. Niet alleen voor henzelf, maar ook voor hun doelgroep. Hoe kun je mensen op weg helpen, ondernemers creëren? Dat doen ze inmiddels niet alleen met de studenten die voor ons werken, maar ook voor hun medewerkers, zoals ik.’

​

[2018]

​

​