Meent ie dat nou...?

Zo'n tien jaar geleden mocht ik H.J.A. Hofland een paar keer interviewen voor een boek en voor een televisieprogramma. Ik weet vooral de keer nog dat ik met regisseur Hans Pool bij hem op zijn rokerige kamertje mocht komen op de Herengracht en hij als ondeugende student de hedendaagse kunst op de hak nam. Wat een mooie middag was dat! Bij alles wat hij zei, was hij enerzijds haarscherp en tegelijkertijd dacht je steeds: meent ie dat nou? Ironie is zo'n ding dat al lang niet meer bestaat in de wereld van het internet, maar Hofland was er een meester in.

Hofland wist altijd hoe het zat, of het nou om een klein apparaatje ging of over de spaghetti van de wereldpolitiek. Als ik even niet wist hoe het zat in de wereld - gedoe in het Midden Oosten, in de VS of het Verre Oosten - kon ik gelukkig altijd terecht bij een stukkie van de heldere tachtiger met zijn eeuwige shaggie.

Rembrandt was zijn makker, zei hij tijdens het interview dat ik met hem had. Hofland overleefde zijn zeventiende-eeuwse makker met 25 jaar. En net als de schilder wist hij tot het einde niet van ophouden. In het cv, dat de stukjesschrijver mij ooit mailde voor bij het boek, schreef hij dat hij al zijn leven lang journalist was en onderaan stond: 'Hij wil dit blijven tot hij erbij neervalt.'

Ik ga hem missen in de tram en in de krant...

(Foto: Yvette Zellerer voor 'Passie voor kunst', 2003)