A Nice day?

Vandaag zou Rembrandt van Rijn 410 zijn geworden als hij wat gezonder zou hebben geleefd. De dag na zijn dood vonden ze op zijn ezel een schilderij van De Lofzang van Simeon, een onderwerp dat hij 38 jaar ervoor ook al had geschilderd. Gisteren bekeek ik dat nog even, vlak voordat ik als zogenaamd "Rembrandt-kenner" bij de Grote Rembrandt Quiz mocht aanschuiven naast Epco Runia van het museum. Wat een heerlijk werkje is het toch, bedacht ik me toen ik het met mijn iPhone fotografeerde met de reflectie erop van de ramen van het Mauritshuis. Simeon is intens gelukkig dat hij op zijn oude dag de toekomstige Messias in zijn armen mocht houden, zo gaat het bijbelverhaal.

In 1631, toen het supertalent net naar de wereldstad Amsterdam was verhuisd, schilderde Rembrandt het nog als een groots theaterstuk, in 1669, in zijn laatste dagen, zien we alleen een oude man met een baby. Heel intens en intiem. De figuur op de achtergrond is er zelfs na en door een andere schilder aan toegevoegd. Simeon had Jezus gezien en kon sterven. Volgens de evangelist Lucas zei hij nog tegen de verbaasde Maria: 'Weet wel dat velen in Israël door hem (Jezus) ten val zullen komen of juist zullen opstaan. Hij zal een teken zijn dat betwist wordt, en zelf zult u als door een zwaard doorstoken worden. Zo zal de gezindheid van velen aan het licht komen.' Maria zou, zo kun je dat laatste zinnetje uitleggen, haar zoon zien sterven aan het kruis wat zou aanvoelen als ware ze door een zwaard doorstoken.

Op een dag als deze, waarop er in Nice weer eens massaal gewone mensen vermoord zijn door iemand die dacht dat God hem een seintje had gegeven, vind ik dit allemaal wrang overkomen. Laten we in Jezusnaam nou eens een keertje ophouden met denken dat we een lijntje hebben met boven en dat ze daar de wijsheid zouden hebben om ons de tip te kunnen geven elkaar eens bruut te gaan vermoorden. Ook Rembrandt schilderde zo'n iemand die een lijntje had met boven. Of Rembrandt dat toen nog echt zo zag? Liever zie ik in het schilderij de oude Rembrandt zelf die Titia van Rijn vasthoudt, het dochtertje van zijn kort ervoor overleden zoon Titus. Gewoon een opa die intens blij is met zijn kleine meisje. Een kleinkind vasthouden vlak voordat je er tussenuit stapt. Of dat onzin is? Het andere verhaal is het in ieder geval...