Het gebed aan de randen van de dag
Wim Eijk, aartsbisschop van Utrecht

Een van zijn voorgangers, aartsbisschop Henricus van de Wetering, kocht in 1898 de voormalige ambtswoning van de president-directeur van de Nederlandsche Rhijnspoorweg-Maatschappij en maakte er het aartsbisschoppelijk paleis van. De huidige aartsbisschop van Utrecht kardinaal Wim Eijk leeft in andere tijden. ‘Mgr. Van de Wetering heeft in zijn tijd 115 kerken gewijd. Ik moet mij helaas meer bezighouden met sluiting van kerkgebouwen.’

​

‘Toen ik jong was, heeft een hele generatie leeftijdsgenoten afscheid genomen van de Kerk. Maar binnen de plannen van de Voorzienigheid heeft met name de pastoor van mijn geboorteplaats Duivendrecht mij de weg naar het priesterschap laten vinden. Als jongen speelde ik orgel in onze parochiekerk en tijdens het oefenen zag ik hem dan beneden stil zijn brevier bidden. Dat maakte een geweldige indruk op mij. Zijn geloof en persoonlijke relatie met God voedde bij mij het verlangen dat ook te hebben.’

 

'Binnen de plannen van de Voorzienigheid heeft met name de pastoor van mijn geboorteplaats Duivendrecht mij de weg naar het priesterschap laten vinden.'

​

‘In de vroege ochtend, voor het ontbijt, maak ik er eerst tijd voor de Heer‘, vertelt de kardinaal. ‘Later op de dag heb ik mijn telefoontjes, e-mails, vergaderingen, ontmoetingen, vieringen en preken. ’s Avonds sluit ik in de huiskapel de dag af. Dit is hier de woning van de Heer. Hier is Hij aanwezig in het sacrament van de Eucharistie. Ik bid er een deel van de rozenkrans en ben ik een poosje stil bij de Heer. Deze randen van de dag zijn het meest geschikt voor het opbouwen van een relatie met God. Je krijgt er een echt geestelijk leven, geleid door de Heilige Geest, voor terug. Die gidst je door de dag bij al de moeilijkheden die je tegenkomt.’

 

'Onder zware omstandigheden nam Willibrordus de haast onmogelijke opgave op zich Nederlanders door Jezus Christus tot God te bekeren. Ik voel me daarin verbonden met hem.’

​

‘Ik ben priester geworden omwille van de eucharistieviering en de diepe overtuiging dat ik in de hostie Christus zelf kon ontvangen. Dat wordt boven het altaar in onze huiskapel verbeeld op het gebrandschilderde raam van het Laatste Avondmaal. Ook de muurschilderingen over het leven van Willibrordus zijn mij dierbaar. Ik ben zijn zeventigste opvolger. Door de Paus werd hij in 695 tot aartsbisschop van de Friezen gewijd en Utrecht werd de plaats van zijn bisschopszetel. Net als hij hecht ik aan de band met Rome en het uitdragen van het geloof en de leer van de Rooms-Katholieke Kerk. Dat is niet de gemakkelijkste weg, maar de goddelijke Voorzienigheid heeft mij in deze tijd neergezet met de uitdagingen van nu. Onder zware omstandigheden nam Willibrordus de haast onmogelijke opgave op zich Nederlanders door Jezus Christus tot God te bekeren. Ik voel me daarin verbonden met hem.’

​

[2016]

​